Nami
Buncis ing Banyumas mboten namung nami sayuran nanging ugi nami kesenian
rakyat. Buncis inggih menika salah
satunggaling pertunjukan rakyat ingkang dipuntariaken dening 8 wong lan
sekaligus penyayi. Agemanipun kangge para penari gangge kaos rumbai rumbai ,
rumbai rumbai menika kangge nutupi aurat. Lan sirahipun ditutupi kaliyan mahkota saking wulu pitik. Piranti musik
ingkang digunaaken ngggih menika angklung ingkang laras slendro. Saben pemain
mbeto piranti musik ingkang nadanipun benten benten. Enem pemain mbeto piranti
ingkang nadanipun 2 (ro), 3 (lu), 5 (ma), 6 (nem) 1 (ji duwur) dan 2 (ro
duwur). Lan liyane nyepeng kendhang lan gong bumbung. Alunan musik ing seni
Bunvis menika mboten teratur , saking
enem nada , 5 instrumen menika dipunmainaken , caranipun nggih menika dipun
kocok utawi dipun obahaken utawi
nyajiaken balungan gendhing. Instrumen ingkang disajiaken namung setunggal.
Mula
bukane kesenian Buncis nggih menika wiwitan perjuangan ingkang gadhah
kreatifitas kaendahan kesenian. Konon, tembung Buncis menika jarwo dhosok
ingkang artinipun ‘bundhelan cis”. Artinipun bundhelan inggih menika sekabehane
ingkang dipunanggep duwe arti, lan kudu dicekel teguh. Lan cis artinipun
sekabehane pangucapan ingkang medal saking lati. Dadosipun abuncis nggih menika
tembung-tembung paraleluhur ingkang kedah dicekel teguh , didadosaken dasar ing
panguripan. Teras, tembung-tembung napa ingkang dipunmaksud? Inggih menika
tembung-tembung saking pemimpin, inggih menika Pangeran Diponegoro. Buncis ugi
didadosaken kanggen piranti perjuangan, nalika Indonesia dereng merdeka. Mboten
namung piranti kangge perjuangan , seni buncis ugi diginaaken kangge media
ekspresi kahendahan. Ing alenia wiwitan sampun dipunjlentrehakan babgan piranti
musik, selajengipun tembang tembang ingkang diengge kangge ngiri seni buncis
nggih menika Eling eling, Ricik ricik, Kulu kulu, Blendrong Kulon, Rengggo
Manis, Pacul Gowang , Gudril, Dhoplang, lan sanes sanesipun. Seni buncis mboten
mbutuhaken tlatah khusus, buncis namung mbutuhaken tlatah ingkang amba,
biasanipun buncis manggon ing lapangan. Ing satengahing pertunjukan, para
pemain biasanipun mendem(wuru). Seni pertunjukan ingkang memper kaliyan seni
buncis nggih menika tarian lengger, ebeg, aplang, lan sintren. Seni Buncis ugi gadhah filosofi,
filosofinipun nggih menika wonten kaitanipun kaliyan panguripan lan system
kepercayan masyarakat. Menawi sekabehane
pengucapan ingkang sampun medal saking lati kedahipun dipun genggem , mboten
malah diiingkari. Pengucapainipun dipun dadosaken kanggen pondasi panguripan.
Pangucapan menika kados busir pana,h,nalika sampun ucul saking busur, panah
menika mboten saged mbalik malih. Sami ugi kados pangendika, nalika sampun
medal saking lati , mboten saged ditarik malih, mbuh niku pangucapan ingkang sae
napa pangucapan ingkang nglarani ati wong liya.
0 Response to "Kesenian Buncis"
Post a Comment